Naszym celem jest wprowadzenie 460 jednomandatowych okręgów wyborczych w wyborach do Sejmu RP z równą dla wszystkich obywateli swobodą kandydowania, na wzór brytyjski. Tymczasem tzw. ordynacja mieszana utrzymuje znaczące przywileje organizacji partyjnych kosztem obywateli, prowadząc do wypaczeń w funkcjonowaniu demokracji - twierdzą założyciele Ruchu Obywatelskiego na rzecz JOW.

Zachęcamy do zapoznania się z tekstami naszych Autorów, którzy wyjaśniają, dlaczego walczymy o 100% JOW do Sejmu:

''Wśród głosów wołających o systemową naprawę państwa, wymieniających zmianę ordynacji wyborczej, jako pierwszy warunek tej naprawy, spotykamy kolejną próbę oszukania społeczeństwa niezorientowanego w szczegółach proponowanych rozwiązań ustrojowych. Takim zwodniczym rozwiązaniem, które proponują polskie wodzowskie partie i ich usłużni eksperci jest tzw. mieszana ordynacja wyborcza. 

Natomiast ten rzekomy kompromis, w postaci mieszanej ordynacji wyborczej pozostawia swobodę kandydowania i okręgi jednomandatowe tylko dla wyłonienia dwustu trzydziestu posłów, a pozostałą drugą połowę, czyli także 230 mandatów oddaje do podziału pomiędzy partie polityczne, proporcjonalnie do poparcia uzyskanego w wyborach. O personalnej obsadzie tych mandatów decydują szefowie partii. Co pokazuje wprost, że ordynacja mieszana jest narzędziem realizacji kierowniczej roli partii.

Rolę takiego narzędzia – chociaż w sposób zawoalowany – pełnią również zasady tej ordynacji odnoszące się do wybierania tej połowy składu parlamentu, o której decydują wyborcy. Bo te zasady oznaczają przede wszystkim dwukrotne powiększenie liczby mieszkańców okręgów wyborczych, w porównaniu do systemu JOW. I tak, w systemie mieszanym okręg wyborczy liczyć będzie 164 tys. mieszkańców, zamiast 82 tys. bo tyle liczyłby w systemie JOW. Konsekwencją powiększenia liczby mieszkańców okręgów wyborczych jest radykalne pogorszenie możliwości bezpośredniej komunikacji kandydatów z wyborcami w czasie kampanii wyborczej, co w połączeniu ze sposobem głosowania tworzy następującą sytuację:

Ponieważ wyborca ma dokonać wyboru partii i kandydata na posła w swoim jednomandatowym okręgu wyborczym, więc w lokalu wyborczym otrzymuje dwie karty do głosowania. Na jednej znajdują się tylko nazwy partii politycznych, a na drugiej nazwiska kandydujących w okręgu, wskazujące ich partyjną przynależność.

Z dokonaniem wyboru partii wyborca nie ma trudności, bo dzięki mediom są one powszechnie znane. 

Natomiast dla potrzeb świadomego wyboru, pożądana byłaby też – co oczywiste – znajomość kandydatów. Ale wyborcy ich nie znają, bo okręgi są za duże, żeby kandydaci mogli się wyborcom zaprezentować. Więc żeby postawić krzyżyk na imiennej liście kandydatów większość wyborców wyszukuje kandydującego z wcześniej wybranej partii i na niego oddaje swój głos.  

Taki model zachowań wyborców – rezultat reguł wyborczych ordynacji pół na pół jest powszechny w Niemczech. A z tego kraju mielibyśmy brać przykład.

W mieszanym systemie wyborczym lokowanie nazwisk kandydatów na imiennych listach do głosowania zależy bardziej od lojalności wobec kierownictw partii politycznych, niż od zalet osobistych. A opisana wcześniej sytuacja tłumaczy, dlaczego także w uzyskaniu poselskich mandatów osobiste zalety grają mniejszą rolę, niż notowania partii, z której się kandyduje. To też, gdy wybór posłów jest następstwem manipulacji zachowaniami wyborców, spowodowanymi regułami mieszanego systemu wyborczego, to tak wybierani posłowie od wyborców zależni są tylko w niewielkim stopniu i dlatego przed nimi nie odpowiadają.

A to właśnie odpowiedzialność posłów przed wyborcami jest najważniejszą pozytywną cechą ordynacji wzorowanej na brytyjskiej i postulowanej przez Ruch Obywatelski na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych.

Wyznaczanie kandydatów w jednomandatowych okręgach wyborczych tworzonych na użytek ordynacji mieszanej nie wymaga poszukiwania najlepszych. Brak takiej konieczności daje władzę partyjnym przywódcom nad posłami wyłanianymi spośród arbitralnie wyznaczanych kandydatów i przez to nadaje partiom charakter wodzowski. Analogicznie, jak się to dzieje w przypadku znanego z polskiej praktyki przywileju układania list wyborczych w okręgach wielomandatowych.

Co jest przeciwieństwem sytuacji istniejącej pod rządami ordynacji JOW, której reguły zmuszają partie do poszukiwania najlepszych w ocenie społeczności danego okręgu, bo w otwartym konkursie ignorowanie tej oceny odbiera partiom szanse na wygraną ich kandydatów.

Mieszana ordynacja wyborcza prezentowana, jako rzekomy kompromis, jest w rzeczywistości jedną z form kontynuacji wyborczego uprzywilejowania partii politycznych. Uprzywilejowania kosztem praw obywatelskich, którego doświadczamy od czasu A jej wprowadzenie w naszym kraju byłoby realizacją przysłowia zamienił stryjek siekierkę na kijek. Oraz zablokowałoby prawdziwą reformę systemu wyborczego.