Tuż po stanie wojennym na ekrany polskich kin wszedł film, jakiego jeszcze nie było. W tym roku mija okrągłe 30 lat od premiery "Akademii Pana Kleksa."

Pierwsza część filmowej superprodukcji o przygodach nietuzinkowego profesora i jego uczniów była jednocześnie pierwszym, niedokumentalnym filmem reżysera, Krzysztofa Gradowskiego.

 W roli głównej wystąpił Piotr Fronczewski, który już na zawsze kojarzony będzie  z sympatycznym profesorem z Uniwersytetu w Salamance. Poza tym same gwiazdy: Bronisław Pawlik, Wiesław Michnikowski czy Leon Niemczyk – który w przebraniu Golarza Filipa osobiście straszył dzieci na premierze filmu.

 
Przygody Adasia Niezgódki śledziło łącznie ponad 15 milionów widzów,  co stanowiło niekwestionowany rekord prl owskiej kinematografii. Zainteresowanie rozbudzały też gadżety – płyty z muzyką, kolorowanki, śpiewniki, zabawki, naklejki czy bajki do rzutnika ANIA.

 Film nowatorsko łaczył normalne aktorstwo z teatrem lalek i filmem animowanym. W tle sporo nowoczesnych,  wpadających w ucho piosenek, nawiązujących do różnych stylów od funky do muzyki poważnej. Odpowiadał za nie utalentowany kompozytor,  Andrzej Korzyński, twórca pamiętnego Franka Kimono.

 Dziecięcy widz nie uświadczył też natrętnego moralizowania i pouczeń. Dzięki temu nawet 8 latki wytrzymywały bez trudu prawie 3 godziny projekcji. I nie tylko one, bo podobnie jak Brzechwa, reżyser często puszczał oko do dorosłego widza.

Sukces "Akademii..." sprawił, że dokręcono  zrealizowane z jeszcze większym rozmachem "Podróże Pana Kleksa" oraz "Pan Kleks w kosmosie". Ten ostatni nie opierał się na książkach Brzechwy, ale na autorskim scenariuszu Gradowskiego.  

 Po 1989 r. cała trylogia była wielokronie powtarzana przez rózne stacje tv (także za granicą - tłumaczeniem zajmowała się autorka Harrego Pottera), trafiła też na dvd. Teatr "Roma" przygotował musical "Akademia Pana Kleksa", z ultranowoczesną, cyfrową scenografią.